کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفتهها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]
نوشته شده توسط: مرکز آموزش قرآن و معارف اسلامی
شنبه 103 تیر 16
کل: 12788 بازدید
امروز: 9 بازدید
دیروز: 1 بازدید
فهرست
[خـانه]
[ RSS ]
[ Atom ]
[شناسنامه]
[پست الکترونیــک]
[ورود به بخش مدیریت]
آشنایی با من
لوگوی خودم
آوای آشنا
دسته بندی یادداشتها
آرشیو
اشتراک